รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. ๒๕๕๐ มาตรา ๕๒ บัญญัติว่า “บุคคลย่อมมีสิทธิเสมอกันในการรับบริการทางสาธารณสุขที่ได้มาตรฐาน และผู้ยากไร้มีสิทธิได้รับการรักษาพยาบาลจากสถานบริการสาธารณสุขของรัฐ โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย ทั้งนี้ ตามที่กฎหมายบัญญัติ” และมาตรา ๘๒ บัญญัติว่า “รัฐต้องจัดและส่งเสริมการสาธารณสุขให้ประชาชนได้รับบริการที่ได้มาตรฐาน และมีประสิทธิภาพอย่างทั่วถึง”
ที่ผ่านมา การดำเนินการที่เกี่ยวกับการรับบริการสาธารณสุขให้แก่บุคคลทั่วไป ยังไม่มีการตรากฎหมายเพื่อให้สิทธิ แต่เป็นการดำเนินการโดยกระทรวงสาธารณสุข ภายใต้ระบบประกันสุขภาพ
ระบบประกันสุขภาพถือเป็นกลไกลที่ทำหน้าที่หลัก ๒ ประการ คือ ทำให้เกิดการเข้าถึงระบบบริการสุขภาพที่มีประสิทธิภาพเมื่อจำเป็น และป้องกันความเสียหายที่เกิดจากความเสี่ยงทางการเงินในการรับภาระค่ารักษาพยาบาลที่มีค่าใช้จ่ายสูง ระบบประกันสุขภาพมิได้จำกัดแต่เพียงระบบที่แต่ละคนที่ได้ใช้จ่ายเงินเพื่อเอาประกัน ( contributory scheme ) แต่หมายรวมถึงระบบสวัสดิการที่พึ่งพาแหล่งเงินทุนในระบบภาษีอากรอีกด้วย ( คณะทำงานสาธารณสุขและการพัฒนาคุณภาพชีวิต สภาที่ปรึกษาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ โครงการวิจัยความคิดเห็นของประชาชนต่อหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าภายใต้หลักความรับผิดชอบร่วมกัน )
No comments:
Post a Comment